Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

 

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

“ει ουν υμείς φίλοι μου εστέ, εμέ μιμείσθε...”

( από τον όρθρο της  Μεγ.  Πέμπτης )

α) Η αγάπη του θεού

Εξω από το χριστιανισμό η αγάπη θεωρείται ως εσωτερική ευάρεστη διάθεση της ψυχής προς ένα πρόσωπο ή ένα πράγμα. Η Καινή Διαθήκη τοποθετεί την αγάπη στο ίδιο ύψος με το θεό. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει ότι “ο θεός αγάπη εστί” ( Α' Ιω. 4, 9 ). Δεν είναι, λοιπόν, η αγάπη απλή ανθρώπινη διάθεση και σχέση. Είναι ο ίδιος ο Θεός. Δηλαδή, ο Θεός είναι αγάπη όχι μόνο σε σχέση με τον άνθρωπο και τον κόσμο, αλλά και σε σχέση με τον εαυτό του. Η εσωτερική ζωή του Θεού είναι αγάπη. Οι σχέσεις των τριών προσώπων της θεότητας μεταξύ τους είναι σχέσεις αγάπης.

Στην αρχιερατική προσευχή του Χριστού, που μας διέσωσε ο ευαγγελιστής Ιωάννης, αποκαλύπτονται οι σχέσεις Πατέρα και Υιού : “Πάτερ, ους δέδωκάς μοι, θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ' εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν ήν έδωκάς μοι, ότι ηγάπησάς με πρό καταβολής κόσμου” ( Πατέρα, θέλω όπου είμαι εγώ , να είναι μαζί μου και εκείνοι που μου έδωσες, για να βλέπουν τη δόξα που μου έδωσες πριν δημιουργηθεί ο κόσμος ) ( Ιω. 17, 24 ).

Με τα λόγια αυτά αποκαλύπτεται η αιωνιότητα της αγάπης. Ο θεός αγαπά αιωνίως, πριν από τη δημιουργία του κόσμου. Ο ίδιος ευαγγελιστής συνδέει την αγάπη με τη γνώση του Θεού. Οποιος αγαπά, λέγει, έχει γεννηθεί από το Θεό και γνωρίζει το Θεό, ενώ όποιος δεν αγαπά δε γνώρισε το Θεό. Αυτό σημαίνει ότι όσο πιό πολύ αγάπη έχει ο άνθρωπος, τόσο πιό κοντά στο Θεό βρίσκεται, γιατί αγάπη είναι ο Θεός και η αποκάλυψη του Θεού , δηλαδή ο Χριστός.

Η αγάπη, λοιπόν, έχει την αρχή και την πηγή της όχι στον άνθρωπο, αλλά στο Θεό :

“ η αγάπη εκ του Θεού εστί” ( Α' Ιω. 4 , 7 ).

  ( από το σχολικό βιβλίο του Χρίστου Ν. Μπούκη :

   ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΖΩΗ , ΟΕΔΒ , Αθήνα 1980 ).

   

   - συνεχίζεται -