ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ
ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ
( η ΕΠΙΜΈΛΕΙΑ ΤΗς ΨΥΧΉΣ )
Πρόσεχε ουν σεαυτω. τουτέστι, μήτε τοις σοις μήτε τοις περί σέ, αλλά σεαυτω μόνω πρόσεχε. Αλλο γαρ εσμεν ημεις αυτοί καί αλλο τα ημέτερα καί αλλο τα περί ημας. Ημεις μεν ουν εσμεν η ψυχη και ο νους, καθο κατ’ εικονα του κτίσαντος γεγενήμεθα. ημέτερον δε και ο νους, καθό κατ’ εικόνα του κτίσαντος γεγενήμεθα. ημέτερον δε το σωμα και αι δι’αυτου αισθήσεις. περι ημας δε χρήματα, τέχναι και η λοιπή του βίου κατασκευή. Τι ουν φησιν ο λόγος; Μη τη σαρκί πρόσεχε, μηδε το ταυτης αγαθον εκ παντος τροπου διωκε. υγειαν και καλλος και ηδονων απολαυσεις και μακροβιωσιν. μηδε χρηματα και δόξαν και δυναστείαν θαυμαζε. μηδε οσα σοι της προσκαιρου ζωης την υπηρεσιαν πληροι, ταυτα μεγαλα νομισας, τη περι ταυτα σπουδη της προηγουμενης σεαυτου ζωης καταμελει: αλλα προσεχε σεαυτω. τουτεστι, τη ψυχη σου. Ταυτην κατακοσμει και ταυτης επιμελου, ωστε παντα μεν τον εκ της πονηριας επιγινόμενον αυτη ρυπον αποικονομεισθαι δια της προσοχης, παν δε το απο κακίας αισχος αποκαθαίρεσθαι, παντι δε τω εξ αρετης καλλει κατακοσμειν αυτην και φαιδρυνειν. Εξετασον σεαυτον, τις ει, γνωθι σαυτου την φυσιν. οτι θνητον μεν σου το σωμα, αθανατος δε η ψυχη. και οτι διπλης τις εστιν ημων η ζωη. η μεν οικεια τη σαρκι, ταχυ παρερχομενη, η δε συγγενης τη ψυχη, μη δεχομενην περιγραφην. Προσεχε ουν σεαυτω μητε τοις θνητοις ως αϊδίοις εναπομεινης, μητε των αϊδίων ως παρερχομένων καταφρονήσης. Υπεροτα σαρκος, παρερχεται γαρ. επιμελου ψυχης, πραγματος αθανατου. Επιστηθι μετα πασης ακριβειας σεαυτω ινα ειδης διανεμειν εκατερω το προσφορον, σαρκι με διατροφας και σκεπασματα, ψυχη δε δογματα ευσεβειας, αγωγην αστειαν, αρετης ασκησιν, παθων επανορθωσιν. μητε περι τον οχλον των σαρκων εσποδακεναι. Επειδη γαρ επιθυμει η σαρξ κατα του πνευματος, το δε πνευμα κατα της σαρκος, ταυτα δε αλληλοις αντικειναι, ορα μηποτε προσθεμενος τη σαρκι πολλην παρασχη την δυναστειαν τω χειρονι. Ωσπερ γαρ εν ταις ροπαις των ζυγων, εαν μιαν καταβαρυνης πλαστιγγα, κουφοτεραν παντος την αντικειμενην ποιησεις, ουτω και επι σωματος και ψυχης, ο του ετερου πλεονασμος αναγκαιαν ποιει την ελαττωσιν του ετερου. Σωματος μεν γαρ ευπαθουντος και πολυσαρκια βαρυνομενου, αναγκη αδρανη και ατονον ειναι προς τα οικειας ενεργειας τον νουν. ψυχης δε ευεκτουσης και δια της των αγαθων μελετης προς το οικειον μεγεθος υψουμενης, επομενον εστι την του σωματος εξιν καταμαραίνεσθαι.
ΜΕΤΑΝΟΙΑ : Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου